آيناز توي دو سال و پنج ماهگي

سلام عزيز دلم

بعد از يه وقفه طولاني به دلايل محدوديتهايي كه داشتم دوباره فرصتي پيش اومد تا مطالبي رو واست توي وبلاگت بنويسم.

چند وقتيه كه فرصت زيادي واسه نوشتن ندارم بنابراين هر سري سعي مي كنم تا حد ممكن مختصر و مفيد بنويسم.

حالا ديگه حرف زدنت واضحتر و شيرينتر شده, داستان تعریف می کنی, شعر می خونی و خودت از اينكه بقيه حرفات رو مي فهمند خيلي خوشحال مي شي. اخيرا به هر كي مي رسي بزرگ و كوچيك مي گي "سلام اسمت چيه؟"

 عروسکاتو می گیری روبروی هم و صداشون رو در میاری طوری که صداشون با هم فرق داشته باشه بعد می گی سلام خوبی تجایی؟ میای بریم بازی؟ و ...

از محبت و عاطفه و درکی که داری گاهی به عجب می افتم که واقعا تو دو سالت هست یا نه, بعضی وقتا احساس می کنم با یک دختر بالغ برخورد می کنم و بعضا انتظار دارم تو رفتار بزرگانه ای از خودت نشون بدی که البته بیشتر اوقات با یه رفتار شیرین کارانه به من یادآوری می کنی که مامان من هنوز دوسالمه. وقتی می خوای دل آدم رو به دست بیاری همینطور که با دستت اونو نوازش می کنی میگی عزیزم مونسم چرا دسه (غصه) خوردی؟

به اقتضای سنت حس مالکیتت روز به روز داره بیشتر می شه, بیشتر از وسایلت محافظت می کنی, در مورد اسباب بازیات کمی حساستری و کمتر اونا رو به کسی میدی, اما اگر بچه ای به دلت بشینه به زور می خوای اسباب بازیتو بدی دستش, اما نه برای همیشه فقط تا وقتی که خودت تعیین می کنی.

نسبت به یک کارت در عجبم وقتی خوراکی مورد علاقت رو می خوری اگه بابا کنارت باشه بدون اینکه بخواد بهش می دی بخوره اما من اگه بگم به مامانم بده می گی "برات می خرم باشه؟" اینم دست مزد من؟!!!!

خلاصه هوای بابات رو خیلی بیشتر از من داری. یه روز بابا سرما خورده بود صبح که می رفت بیرون بهش گفتی "بابا دوساتو(قرصاتو) ببر" حدود یک ساعت بعد از رفتن بابا من توی آشپزخونه بودم که یه دفعه با صدای بلند گفتی " وای بابایی دوساشو نبرده" بعد مث کسی که خیلی ناراحت بشه و تاسف بخوره گردنتو کج کردی و گفتی آخییییییی!

اگه بخوام از حرفا و کارات بگم کلی باید وقت بذارم پس بقیه اش باشه واسه بعد.

این لباسی که توی این عکس پوشیدی رو خودم واست دوختم, خیلی دوستش داری و بیشتر اوقات اگه تمیز باشه می پوشیش بهش میگی "مماس(لباس) چین چینی." می پوشیش و باهاش کلی میچرخی و می رقصی.

گلم هميشه برفراز باشي.